Εσείς ακόμη περιμένετε την ίδρυση Ελληνικής Μουσικής Ακαδημίας;
Μα πόσο πίσω έχετε μείνει…

Καλώς ορίσατε στο νέο εθνικό μας σύστημα μουσικής εκπαίδευσης: “ΔΩΡΕΑΝ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ”, από τον Σύλλογο Τάδε, τον Δήμο Τάδε, την Ενορία Τάδε…

Και προσοχή! ΧΩΡΙΣ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ!
«Φέρε με την Πόρσε το παιδί σου για τζάμπα μάθημα και φύλαξε τα λεφτά σου για τα πιο σημαντικά πράγματα!».
Ο δήμαρχος, ο πρόεδρος, ο παπάς πληρώνει!… Δηλαδή πληρώνει κάποιον, αλλά προφανώς με 3 κι 60, ώστε να έχεις εσύ το τζάμπα σου… Κι όπως κι αν έχει, απ’ την τσέπη του δεν πληρώνει.. Καθότι η πλειονότητα αυτών των φορέων είναι κρατικοδίαιτοι, οπότε ο γενικός πληθυσμός των φορολογουμένων θα πληρώσει τελικά τη “φιλανθρωπία”…
Όμως καλοπροαίρετα! Προσφορά στην Τέχνη και τον Πολιτισμό. 

Αντί λοιπόν να αναβαθμιστεί επιτέλους θεσμικά η μουσική εκπαίδευση και να βρούμε κοινό βηματισμό με τις άλλες προοδευμένες χώρες, όπου (οι αφελείς) λειτουργούν πάμπολλες σχολές και ακαδημίες, εμείς γυρνάμε στην εποχή του ηρωικού μαέστρου της τοπικής Φιλαρμονικής. Ο οποίος, δίδασκε τζάμπα όλα τα όργανα! Όσο ήξερε, και όπως ήξερε. Με 3 κι 60 κι αυτός.

Βλέποντας λοιπόν την θετική ανταπόκριση του κόσμου σε όλα αυτά τα “πάρε κόσμε” μαθήματα, ως 40 χρόνια μουσικοπαιδαγωγός λογικό να προβληματιστώ: καθιερώθηκε ποτέ στην συνείδηση των Ελλήνων ο καλλιτέχνης-μουσικοδιδάσκαλος ως κανονικό επάγγελμα ώστε να επιβάλλεται η προστασία του; Μπα. Μάλλον για χόμπι περνιέται. Άλλωστε και ο μαθητής της μουσικής (σύμφωνα, δυστυχώς, με την πλειοψηφία των γονιών) “μια δραστηριότητα ακόμα έχει, 2-3 τραγουδάκια για την παρέα μαθαίνει, σιγά το σοβαρό μάθημα που θα το πληρώνουμε κιόλας…”

Όμως…. Για να αλλάζαμε λίγο την εν λόγω ταμπέλα!
Και στη θέση του: «Δωρεάν μουσικοδιδάσκαλος για όλους», να βάζαμε ένα εκ των: «Δωρεάν δικηγόρος για όλους», «Δωρεάν μηχανικός για όλους», «Δωρεάν υδραυλικός για όλους», «Δωρεάν ταξιτζής για όλους» κλπ. κλπ.

 

 

Τότε, βλέποντας την ταμπέλα: Οι “εκ δεξιών” θα κραύγαζαν έξαλλοι για παρανομία και αθέμιτο ανταγωνισμό. Και οι “εξ αριστερών” για καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων κλπ. κλπ.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, όχι. Δεν υπάρχει θέμα!… Καθότι, η «μουσικούλα πρέπει να γίνει κτήμα του λαού». Γενικώς…
Κι επειδή το αφεντικό τρελάθηκε, πάρτε την τζάμπα!

Φαίνεται πως αυτοί που σπούδαζαν 20 χρόνια για να γίνουν μουσικοδιδάσκαλοι το κέφι τους έκαναν, σύμφωνα με τον μέσο νεο-Έλληνα. Ας βρουν και μια πρόσθετη κανονική δουλειά λοιπόν για να ταΐσουν την οικογένειά τους…
Είναι δυνατόν να έχεις την απαίτηση από το κράτος, τα κόμματα, τους συνδικαλιστές κλπ να προστατεύσουν το χόμπι σου;

(……………………)

 

Σημ.1: Εννοείται πως είμαι υπέρ της παροχής δωρεάν μαθημάτων σε μαθητές κοινωνικών ομάδων που, αποδεδειγμένα, δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν!
Αλλά όμως, με μουσικοδιδασκάλους που έχουν κατοχυρωμένα τα προσόντα και την στοιχειώδη εμπειρία. Διότι, είναι αυτονόητο, πως ως πολιτισμένη κοινωνία δεν τους θεωρούμε μαθητές β’ κατηγορίας.
Ανεξαρτήτως φυσικά εάν, σε αυτές τις ειδικές περιπτώσεις, οι εκπαιδευτικοί θα δουλέψουν με αμοιβή η εθελοντικά. [Ας μην ξεχνάμε όμως, ότι η εθελοντική εργασία, είναι μια πολυτέλεια για τον εργαζόμενο. Το ότι εγώ, για παράδειγμα, έχω τη δυνατότητα να εργαστώ εθελοντικά, δεν μπορεί να δεσμεύει ηθικά τον νεαρό μουσικοδιδάσκαλο που παλεύει να επιβιώσει!]

Σημ.2:  Το όνομα του φορέα επίτηδες το έσβησα από τη φωτογραφία που παραθέτω στην αρχή. Δεν έχω λόγο να ανοίξω κουβέντα με κανέναν, ο συγκεκριμένος δεν κάνει τίποτε παραπάνω από το να επαναλαμβάνει για πολλοστή φορά τη νεοελληνική απαξιωτική νοοτροπία περί σοβαρής πολιτιστικής δράσης, άρα και πολιτιστικής μόρφωσης. Το “τζάμπα πράμα” ανθεί εδώ και καιρό από κάθε είδους συλλόγους, κατηχητικά, αδελφότητες και οποιονδήποτε τέλος πάντων θέλει να πουλήσει “κοινωνική προσφορά” για να κερδίσει “συμπάθειες”. Καθότι η δωρεάν Τέχνη (βλέπε “δωρεάν προσφερθείς καλλιτέχνης”) είναι από τα ελκυστικά φετίχ για την ελληνική κοινή γνώμη. Υποτίθεται ότι δηλώνει αξιοθαύμαστη ιδεολογία και κοινωνική ευαισθησία. Γιαυτό και πολύ επώνυμοι (και μυστηρίως πάμπλουτοι) φροντίζουν συνεχώς να “προσφέρονται”…

Σημ.3:  Θα μου πείτε, «μα εάν ένας δήμαρχος, παπάς ή πρόεδρος συλλόγου όντως πληρώνει κάποιους για να παραδίδουν δωρεάν μαθήματα, τότε εργαζόμενοι δεν είναι;» Ναι, είναι.

Μόνο που, για μια ελάχιστη αμοιβή, ευτελίζουν ένα επάγγελμα, το οποίο σε πολλές περιπτώσεις δεν γνωρίζουμε εάν έχουν καν τα προσόντα και την εμπειρία να ασκήσουν. Καθότι δεν υπάρχει κανένα Υπουργείο Πολιτισμού η Υπουργείο Παιδείας που να εποπτεύει αυτού του είδους τα “πάρε κόσμε μαθήματα”, όπως (με νόμους) γίνεται στα Δημοτικά, Ιδιωτικά ή Κρατικά Ωδεία και Σχολές της χώρας.
Και είναι αυτονόητο πως εάν οι εν λόγω εργαζόμενοι προσπαθούν με αυτό τον τρόπο να “μπουν στο χώρο”, ουσιαστικά σκάβουν και το δικό τους επαγγελματικό λάκκο.

ΣΗΜ.4:  Όπως κι αν έχει πάντως, κι ανεξαρτήτως επαγγελματικών δικαιωμάτων, νομίζω πως κάθε λογικός άνθρωπος πρέπει να παραδέχεται πως η μουσική εκπαίδευση πρέπει πάντοτε να παρέχεται από σωστούς και τυπικά κατοχυρωμένους μουσικοπαιδαγωγούς. Διότι “παρεμβαίνει”, εκτός των άλλων, στα συναισθήματα, τις αξίες και την αυτοπεποίθηση ενός νέου.

ΣΗΜ.5:  Εκτός εάν, ως κοινωνία, δεν θεωρούμε τελικά σημαντική την καλλιτεχνική εκπαίδευση για την ολοκλήρωση της προσωπικότητας ενός νέου ανθρώπου.
Οπότε… ας μην κουραζόμαστε άλλο.

Πάντως, για όσους ενδιαφέρονται, παραθέτω ένα απλό, σύντομο και κατατοπιστικό βίντεο για την μεγάλη αξία που έχει για όλους η έστω και στοιχειώδης μουσική εκπαίδευση:

Πηγή: www.tar.gr